Kırıkları kaldı hazan mevsiminin bende.Senin mevsimindi hazan.Kırıklar benim kalbimden sıçramıştı sere serpe yollara,sahillere,bulutlara,çatılara.Senden kalanlar öyle dağılmış ki her yere seninle kalanlardan çok belki de.Bir kuşun gagasının renginde de varsın,niyet çeken şirin tavşanın şirin kulaklarında da.Bir ağacın gövdesinde oluyorsun bazen umarsızca sapasağlam.Rüzgara atıvermek istiyorum içimdekileri,geri geliyorlar.Dünya yuvarlak da ondan mı acaba diyorum kendi kendime.Esintiler duyuyorum yanaklarımda ılık yaz akşamlarında kimin estirdiğini bilemeden.Beni esir almış olsan bende kalabilir miydim?Sana esir olmuş olabilirim en iyi ihtimalle.Esareti kabul görmemiş bir esirim bir yerlerde.


   Siyah-beyaz fotoğraf tadında sana duyduklarım.Uzun,dalgalı saçlı bir kadın oluyorum fotoğraf karelerinde.Başımda bir eşarp var,gözlerimde yüzüme hafif büyük gelen kemik bir gözlük.Habersiz çekilmiş bir fotoğraf bu.Deniz kıyısındayım,uzaklara bakıyorum yakınları çoktan geçmişim gibi.Biraz dalgın gibiyim ama güzel,gururlu.

   Uykularımdan uyanışlarım can yakıcı bazen.Güne başlarken seninle yaşayacağımı bildiğim yalnızlıklarım başucumda.Saçlara konan bir öpücüğe hasret gidiyorum terliklerime yataktan kalktığımda.Oysa hiç öpmemiştin beni.Oysa yaşanmış bir ortak anımız yoktu üzerinde hayaller kurmaya değer.Her an anıydı bana ve her an geçiciydi sana.Sana bedeller ödemeye hazır hale çoktan gelmiştim karşılıklar almadan.Hiç okumadan altına imzamı atmaya hevesli olduğum sözleşmeler gibiydin.Kazanma,karlı çıkma umudu olmadan.Kalemimin ucu bitmiş olmalıydı bu imzayı atmamam için.Mantığımla vedalaşalı uzun zaman olmuştu.

   Kalbimin yerini keşfettim.Çarptığını hissedebildim.Karnımda o bildik burkulma,boğazımda o aşina hıçkırıkla kalakaldım.Bu yazı hüzün koksun istedim hazanlar gibi.Oysa bir yaz akşamındayım pencerem aralı,cırcır böcekleri faaliyette.Aşkın tarifini yazamayacak kadar ortada bir yerlerdeyim.Bir daha dönme olur mu?Ne yaz,ne güz.Sakın gelme.Alışmışken gelmeyişine beni yine mecbur etme gözyaşlı yazılar döktürmeye.

   Ağladığım hiç sen olmadın,sensizliğime ağladım ben.Yokluğuna değil,senden yoksunluğuma.Gelsen de artık sevinemem.Alıştı kalbim siyah-beyaz melankoline.Senden ayrı bir sen yarattım beni üzmeyecek,git deyince gitmeyecek.Selam söylemek istersen ona ben ileteceğim.Onunla da vedalaşmak vaktidir.Çok emek ettim,sonunda tam istediğim gibi oldu.İstediğim gibi olunca rengi soldu.Görmek istememeye başlayıverdim.Şimdi kaçmak sırası benim senden öğrendiklerimle beraber.

   Teşekkürlerim var hislerime,duyarlılığıma.Sensizliği yendim.Hiçbir başka şehre gitmiyorum.Adresim aynı.Nereye gitsem geleceklerdi.Kaldım ve yol verdim.Sana da güle güle.Ben yeni fotoğraf karelerinde poz vereceğim bundan böyle...


Mine Şule GÜNER



Bu yazıyı 6959 farklı kişi okudu.

Bu Yazıyı Arkadaşına Tavsiye Et

Bu Yazara Mesaj Gönder