Hep içimden konuştuğum içindir cümlelerimin noktalarının noksanlığı.
Hep içimden yandığım içindir sevdasızlığım.
Hep içimden korktuğum içindir cesaretim.

Noktasız cümlelerimde sevdasızca cesaretim var.Noktalı cümlelerimde sevdalı korkaklıklarım asılı.Yarına dönmüşken gün,bir rüyada görmüştüm buna benzer bir şeyleri.Yüzüm yarına,günüm düne bakarken uyandım.Bir romandan çıkmış uzun saçlı,duru yüzlü,nemli gözlü bir kız oluvermek istedim.Aynaya bakamadım onu göremezsem diye.

Bin umut serdiğim yarınıma erişemedim,bir güne sığdırdıklarımdan vazgeçemedim.Sözlerime gizler yerleştirdim,anahtarını paspasın altına bıraktım.Üstüne basan çok oldu,kim bulmaya çalıştı seçemedim.Pencerelerde kaldı bakışlarım kimi beklediğimi bilmeden.Kalbimde bir tıkırtı duydukça, faredir dedim geçtim.

Bir akşam bir şehir bir balkon bir şarkı bir çikolata bir çakmak bir paket sigara bir kadın bir erkek bir dans.İçlerinden biri bendim.Akşam hep zamanında gelir,ben gelmem.Şehir hep aynı yerdedir,ben değil.Balkon cama sevdalı,ben değil.O şarkıyı herkes bilir,beni bilmez.Çikolata hala tam,ben değilim.O çakmağı zaten hiç sevmemiştim,kendimi severim.Sigara sağlığa zararlıdır,ben değil.O erkekten bahsetmeyeceğim,benle idare edelim.Dans sözcüksüz anlatır kendini,ben sözcüklerle oynarım.İçlerinden biri bendim ama bu rolü bana kim vermişti bilmiyorum.Ben belki çikolatayı oynamak isterdim.

Kendimden çıktığım yolda kendimle giderken buldum beni.Hiçbirimiz konuşmadı.Gittik aceleyle bir yere varacakmış gibi.Gittikçe yol azaldı,gece kısaldı,hepimizi birden bir naz aldı.Bakışlar ürkek,sesler titrek,gözler nemlenerek salındık gecede.İlk dördündü ay,büyüsün diye bekledik nöbetle.

İçimi açmaktan korkum,vitamini kaçar diye.Kalbimi kapattım koşarken içindekiler dökülür diye.Aşktan çekincem, göz yaşlarım biterse içimdeki beyaz laleleri neyle sularım diye.Umut biriktirmiştim bir zamanlar,kapattığım içimde kapalı kalbimde beyaz laleler biçiminde.Kopartmaya korkum ya solarlarsa diye.

Arkamı döndüğüm gecede,sakladığım her hecede biraz o vardı.Suskunluklarıma giydirdiğim hayal kırıklıklarımı topladım,her yerime battılar.Kanatmadılar ama acıttılar.Küskün çocuk edasıyla,büküp dudaklarımı;utançtan kızartıp yanaklarımı aynada izlerken ağlayamayan elalarımı biraz büyüdüm.Yüzümdeki çizgilere,gözümden gönlümden geçenlere baktım.Konuşsam susar mıydı?Sussam anlar mıydı?

Acıtır sevda bilirim.Bir pişmanlık koydu mu yüreğe,nasıl ağırlaşır her gece,nasıl kavuşamaz cümleler son heceye,nasıl dağılır gölgeler gittikçe, bilirim.Bir nefesi tam alamamak gibi,almışsan da verememek gibi.Bir yerde olduğunu bilip gidememek gibi.Geriye dönüp tamire yeltenememek gibi.Ben gibi.

Noktasızdır cümlelerim hep içimden konuştuğum için...


Mine Şule GÜNER


Bu yazıyı 7312 farklı kişi okudu.

Bu Yazıyı Arkadaşına Tavsiye Et

Bu Yazara Mesaj Gönder